Nefkens 43 (ex GVU 114)
1971 tot het eind: Roeien met de riemen
In 1971 moest het wagenpark uitgebreid worden. De financiele situatie was niet rooskleurig, ondanks de garantie van de gemeente Amersfoort dat Nefkens tot 1983 gecompenseerd zou worden voor verliezen.
In eerste instantie werden een 7-tal Leyland Holland Coaches van het gemeentelijk vervoerbedrijf Utrecht overgenomen.
De bussen 150, 124, 143, 140, 126, 114 en 142 kregen een tweede leven in de blauwe Nefkens kleuren als bussen met de nummers: 14,15,16, 41,42,43 en 44. Opvallen aan deze bussen was de positie van de film voor het lijnnummer. Deze stond markant in het midden op het dak. Overigens hebben de 14,15 en 16 nooit echt gereden, maar zijn deze bussen alleen als 'plukbus' voor de 41 t/m 44 gebruikt.
Nefkens 43 (ex GVU 114)
Een laatste Holland Coach was afkomstig van de sociale werkplaats in Amersfoort. Die hadden in een eerder stadium al een voormalige NZH bus overgenomen, de NZH 5511. Deze bus ging bij Nefkens verder onder nummer 17. Vanaf het begin heeft de film van deze bus dicht gezeten, de bus werd uitsluitend voor groepsvervoer gebruikt. De 17 was eigenlijk de e
tweedehands bussen: 17 en 41
foto: Fotobureau Gralom
De oude GVU bussen, bleken toch niet zo geweldig meer en daarom werd in 1971 een 8-tal nieuwe stadsbussen besteld. Deze Leylands hadden een iets verkort chassis en kregen de beschikking over een Jonckheere carrosserie. De 'Vikings' zlas de bussen ook wel genoemd werden, kregen de nummers 31 t/m 38.
Karakteristiek geluid en kinderziekten zijn de kenmerken. serie
31,32,33,34,35,36,37,38
Voor het tour gedeelte van Nefkens werd een tweetal nieuwe Leylands aangeschaft, bus 1 en 2. Ook deze met een Jonckheere carrosserie. Er werd ook voor andere organisaties gereden, zoals voor o.a De Jong Intratours.
Het lijnennet is ondertussen weer uitgebreid met:
Ondertussen neemt de politieke discussie toe over het toelaten van bussen in de stad. De Langestraat werd verboden terrein zodat de bussen over de singels moesten. Ook de vertragingen rondom het station namen toe. De gemeente opperde het gebruik van mini bussen, zoals ook in Delft het geval was. Voor Nefkens was dit echter geen optie aangezien juist het wagenpark een grondige vernieuwing had gekregen. Ook Nefkens was overgestapt op de vertrouwde stadaardbus. In 1976 werden de eerste 8 exemplaren geleverd: nummer 41 t/m 48. Verschillen waren er echter wel met de andere standaardbussen. Zo had de Nefkens serie een extra brede instap en deuren met ramen uit 1 stuk.
De eerste serie nieuwe bussen: Leyland Den Oudsten 41 t/m 48, het wagenpark was
weer up-to-date.
In 1978 volgde nog 2 exemplaren, busnummer 49 en 50.
Er deed zich nog een wijziging voor in de lijnen van Nefkens: de vreemde combinatie van lijn 9 (Dorrestein en Schothorst) werd opgeheven en met lijn 11 kreeg Schothorst haar eigen lijn. Het lijnenoverzicht was nu:
Vanaf 1979 werd het wagenpark aangevuld met nog 10 exemplaren met de nummers 51 t/m 60.
Onzichtbare vreemde eend in de bijt, was nummer 58. Deze bus was als enige een volautomaat. De rest was semi-automaat. De 58 was overigens de laatste bus die werd afgelverd aan Nefkens: op 30 augustus 1980.
Ondertussen was de politiek er uit: op 31-12-1982 werd er voor het laatst gereden onder de naam Henri Nefkens. De gemeente trok de handen ervan af en de VAD nam na W.C. Tensen, nu ook Henri Nefkens over.